บทที่ 44 เพราะข้า

“เพราะข้า...พี่อู่เฉียง...”

นางแทบทรงตัวยืนไม่อยู่ อู่ยินกำลังจะยื่นมือไปประคองแต่มือใหญ่ของท่านจอมมารยื่นมาจับไหล่สองข้างของนางไว้ก่อนที่ร่างเล็กจะทรุดลง  ซินหรานหันไปมองเจ้าของมือแกร่งที่จับไหล่นางอยู่ ดวงตาคมปลาบจ้องมองจนนางเห็นเงาตนเองในดวงตาสีรัตติกาลของเขา กว่าจะรู้สึกตัวร่างของนางถูกช้อนต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ